Mevrouw Montagne haar mooiste plekje in Leiden is de Merenwijk. In de Merenwijk heeft ze ook nog vijfentwintig jaar gewoond, in de Primuladuin. Mevrouw Montagne woonde daar als één van de eersten. Daarvoor woonde ze in de Surinamestraat. Ze groeide op in een katholiek gezin met acht kinderen.

Ze kreeg drie kinderen. Toen ze drie maanden getrouwd was, kreeg ze haar eerste kind; toen haar kind veertien maanden oud was kreeg ze ook nog een tweeling; wat de dokter niet geloofde.
Tijdens de oorlog woonde ze op een tussenverdieping, ze was in die tijd telefoniste, haar man was ambtenaar bij de belastingdienst.

Twee dingen die uit die tijd het meest is bijgebleven; is dat op 18 april 1945 dat ze de hele Hongerwinter tulpenbollen gegeten had, waarvan de pit giftig is, en dat ze op de Lorentzbrug stond toen een Zweedse voedseldropping kwam. Mevrouw Montagne is ook vlakbij de Lorentzhof geboren.