Mevrouw Neuteboom werd als Geertruida Cornelia (Truus) Hoogland geboren op een boerderij in Harmelen. Nadat het anderhalf jaar oudere broertje aan hersenvliesontsteking overleed, werd Truus de oudste van uiteindelijk 12 kinderen, die op haar leunden als een soort tweede moeder: “Truus weet het wel. Truus doet het wel.” Haar moeder kon niet zonder haar, ook bij het maken van kaas.
Op een fietstocht ontmoette ze boerenzoon Gerrit Neuteboom en in 1948 trouwden ze. Samen begonnen ze een kaaswinkel aan de Haarlemmerstraat, waar ze acht kinderen kregen. De overgang van het ruime boerenland naar de piepkleine winkel en de krappe woonruimte erboven was een grote stap, maar “Och, je bent verliefd en dan vind je alles mooi, toch?”
Ze had wel heimwee, maar dat ging over toen het eerste kind geboren werd.
Het vierde kind kwam en de driekamerwoning werd echt te klein. Een extra etage op het huis gaf voorlopig wat ruimte én een douche.

Eén been in de huiskamer
Mevrouw Neuteboom werkte hard mee in de kaaswinkel en stond ook “met één been” in de huiskamer. Maar in haar herinnering was het altijd gezellig. De buren waren leuke mensen met wie ze plezier hadden. “We gaven ook hele kookcursussen vanachter de toonbank.”
Er waren veel kleine ondernemers in de Haarlemmerstraat. Iedereen kocht bij iedereen, op het geloof werd niet zo gelet, hoewel de meeste vrienden katholiek waren, net als zijzelf.
Het was niet eenvoudig het grote gezin te combineren met het werk in de winkel. Wel konden ze steeds een dagmeisje inhuren, voor 15 gulden plus reiskosten. Niet alle meisjes konden de kinderen aan en soms “zat de boter weleens op het behang”. Maar ze hadden het geluk dat de kinderen in de vakanties veel konden logeren op de boerderijen van de familie. Vakantie voor meneer en mevrouw Neuteboom zat er in die tijd niet in. Jaren later wel. Zo gingen ze vaak, met een vervanger in de zaak, een week langlaufen samen met de collega-kaasboeren Van der Made en Van Boheemen.
Na bijna 25 jaar in het bovenhuis in de Haarlemmerstraat maakte een leverancier een opmerking over het krappe huis, waar de studerende kinderen nauwelijks een plekje voor zichzelf hadden. “Hij was dan grossier. Kijk, die kijken weer even breder”. Meneer en mevrouw Neuteboom namen het ter harte en kort daarna kochten ze een huis in Leiderdorp. Het door weer en wind op de fiets pendelen tussen de Wilhelminastraat en de Haarlemmerstraat viel mevrouw niet altijd mee.
Naast de zaak in de Haarlemmerstraat openden de heer en mevrouw Neuteboom nog verschillende andere winkels. Toen hij 60 jaar werd trokken ze zich eruit terug. Voor een hobby, opleiding of activiteiten ‘buiten de deur’ was er voor mevrouw Neuteboom vrijwel nooit gelegenheid geweest en na het werkzame leven is het er niet meer van gekomen.

De geluidsopname van het interview is hier te beluisteren.

Een volledige transcriptie van het interview is hier te vinden.

Interview door de werkgroep De Stem van Leiden, die onderdeel is van de Historische Vereniging Oud Leiden en samenwerkt met Erfgoed Leiden en Omstreken en de opleiding Geschiedenis van de Universiteit Leiden.

Reacties op dit verhaal kunt u sturen naar destemvanleiden@oudleiden.nl

Meer verhalen van De Stem Van Leiden vindt u in de INDEX.